Zoals het klokje thuis tikt…

Welkom Daan, Sam, Tijn, Vigo en ouders. Wij hopen dat jullie je snel thuis voelen. Na de overtuigende 4-0 overwinning op woensdag thuis tegen Vianen-Beers-Combinatie hebben we met klem tegen de jongens gezegd: we spelen zaterdag weer thuis, maar dan wel bij SIOL! De voetbalverenigingen JVC Cuijk en SIOL zijn per 1 juli 2025 een Samenwerkende Jeugd Organisatie. Toch voelt het raar dat we voor het eerst een thuiswedstrijd spelen op de velden van de buren of eigenlijk dus van onze voormalige buren. Bij aankomst worden we in de kantine goed opgevangen en Harry wijst ons net als bij de maandagtrainingen de weg. We komen het veld op in ons rood-witte thuistenue. Naast ons begint ook een thuiswedstrijd, maar zij beginnen in hun oranje-zwarte thuistenue. Kortom het is nog wat onwennig. Onze scheidsrechter is Kevin, die gewoon als voormalige buurman onze thuiswedstrijd fluit. Het begrip thuisfluiter kan dan denk ik nooit van toepassing zijn, maar dat gebeurt in mijn hoofd. Het is sowieso niet van toepassing want hij fluit een voortreffelijke wedstrijd.

1e helft:

De eerste fantastische knal op de lat is van debutant Sam! De andere debutant en extreem fitte Vigo, hij doet namelijk 90 sit-ups per dag, prikt de 1-0 binnen. Na een heel laat vlagsignaal wordt de goal alsnog terecht afgekeurd. Of we nu thuis of uit spelen, goed of slecht, we komen weer vertrouwd op achterstand (red. Twan). We zijn de betere partij en komen door een prachtig doelpunt van Rens terecht op 1-1. Vlak daarna caramboleert de bal van Jasper in het doel voor de 2-1. We komen op stoom en Bram scoort koelbloeding de 3-1. Rens met bijna een kopie van zijn eerste goal maakt er 4-1 van. De corners zijn weer fantastisch vanaf rechts, maar nu ook vanaf links, indraaiend en één daarvan wordt binnen geknikt door Wout voor de 5-1. Dat de sportieve gasten maar 1 keer scoren is geen wonder want wij hebben ballenmagneet Seppe in het doel staan.

Rust:

De stemming in de kleedkamer is zoals u kunt begrijpen opperbest. Ik probeer ze te waarschuwen voor overschatting, maar ik zie aan de gezichten dat ik beter tegen een muur kan praten.

2e helft:

Na nog geen minuut spelen scoren zij de 5-2, maar van overschatting is geen enkele sprake… We komen na een goal van linkspoot Vigo op 6-2. Zoals Van der Vaart altijd zegt, een goal met links is altijd net iets mooier dan met rechts. De gasten komen daarna op 6-3 en ze worden steeds sterker of ligt het aan onze conditie? Met nog 20 minuten te spelen kijken Erik en ik elkaar aan en denken allebei hetzelfde. Ondanks de ruime voorsprong zijn de drie punten nog lang niet in de pocket. Na weer een aantal voortreffelijke reddingen van Seppe blijft het gelukkig 6-3. De bevrijdende 3e treffer van Rens zorgt voor de eindstand, 7-3.

Thuis of uit? Het blijft nog wat onwennig voor iedereen, maar met veel bekende gezichten en ook een aantal ‘nieuwe ouders’ langs de lijn voelt het toch als een thuiswedstrijd en dan klopt het spreekwoord niet want zoals het klokje thuis bij JVC tikt, tikt ie ook gewoon bij SIOL.

Wist u dat?

– We met Sam erbij nu twee Sammen hebben, eentje noemen we nu Pep of Peppi, maar dat is nog niet duidelijk of heeft u als supporter nog andere suggesties?

– Leuk voor Rens dat alle inspanningen van de zomerse trainingen en de rondjes op de Mookerheide zich uitbetalen in zijn eerste hattrick. Dan mag je de bal mee naar huis nemen, maar dat doen we toch al na iedere wedstrijd…

– Benito de vlag voortreffelijk hanteerde met twee brillen. Ik denk één voor dichtbij en één voor VAR away.

– Vigo ondanks zijn fitheid door zijn vermoeidheid zijn stem bijna had verloren. Hij sprak tegen mij als Marlon Brando in de Godfather, is het dan Vigo of eigenlijk Vito (Corleone)…

Sportieve groet, Nomis