Vandaag speelden we uit tegen Berghem. We gingen op pad met elf meiden en mochten weer eens 9 tegen 9 spelen. Door twee afwezigen en twee vervelende blessures is ons team momenteel wat uitgedund – maar dat mocht de sfeer niet drukken.

Vanaf het eerste fluitsignaal kozen we voor de aanval: doel was om zo snel mogelijk te scoren. Dat bleek nog niet eenvoudig, want onze tegenstander speelde stevig en schuwde het fysieke duel niet. Toch lieten we ons niet kisten: we bleven druk zetten, wonnen steeds meer duels en jawel: dat harde werken werd beloond! De 0-1 viel na een sterke aanval.

We bleven goed voetballen en verdedigend stond het als een huis. De achterhoede had hun handen vol, maar zette de meiden uit Berghem telkens weer slim -en soms letterlijk- buitenspel. Nog voor rust viel de 0-2, en dat gaf een lekker gevoel: eindelijk weer eens een comfortabele voorsprong bij de ranja.

Na rust gingen we op jacht naar meer doelpunten, maar die bleven uit. We speelden wat slordiger, de passing werd rommeliger en Berghem kwam beter in de wedstrijd. We moesten nog even volhouden…

Dat duurde net iets te lang, want de 1-2 viel en toen werd het toch nog héél spannend. We moesten alle zeilen bijzetten om de gelijkmaker te voorkomen, want die drie punten wilden we hoe dan ook meenemen naar Cuijk.

Het leek eindeloos te duren voordat de scheids eindelijk floot, maar toen dat fluitsignaal klonk, was daar de opluchting én de blijdschap: yes, drie punten mee naar huis!