“Mag ik even aan uw baard voelen hoe zacht die is?” vraag Xavi. “Oh ja, best hoor, als je er maar niet aan trekt, want dat doet pijn.” Vol ontzag strijkt Xavi voorzichtig over Sints satijnzachte baard. Vertederd kijken de ouders toe. Nadat eerst de voetballertjes van Onder 7 niet heel erg toonvast, maar wel verbluffend tekstvast een aantal sinterklaasliederen ten gehore hebben gebracht, is de Sint met zijn pieten dan eindelijk in de bestuurskamer verschenen.

Nat zitten ze daar, na een training in de regen met de pieten. Voor elk van de spelertjes heeft Sint een warm woordje, waarna een van de pieten een kom van twee handjes vult met pepernoten van uitstekende kwaliteit (pruufondervindelijk door schrijver dezes vastgesteld). Sem, met zijn gebroken enkel, moet zich met één hand ondersteunen en kan dus maar één handje ophouden.

Maar hij krijgt de gederfde pepernoten royaal aangevuld in een bekertje. De meeste kinderen luisteren gedwee en verlegen naar Sints opbeurende woorden. Verrassend eigenlijk, want Sint heeft van de pieten immers vernomen dat ze zich op het veld heel wat spraakzamer uiten. Het ballen-dartspel dat de pieten op het eind uitreiken wordt met gejuich ontvangen en daarna enthousiast uitgeprobeerd. Ballen en pepernoten mengen zich gebroederlijk op het knisperende zeil.

De spelertjes van de Onder 8 en Onder 9, die na de Onder 7 aan bod komen, zijn net zo nat, maar heel wat assertiever. Een al te uitgebreid liederenrepertoire is aan hen niet denderend besteed. “Wat zullen we gaan zingen?” vraagt trainster Wendy. “Sinterklaas kapoentje”, roept er een gedempt door zijn volle mond, “dat gaat lekker snel.” Wendy: “Maar dan ook ‘Sinterklaasje bonne, bonne, bonne’ erachteraan.” Zelfs volgt nog ‘Sinterklaasje kom maar binnen met je knecht’ met op het eind “….want er zijn geen stoute kinderen bij.” Wendy: “Nou, nou, nou …”

Sint is even zijn bril kwijt, maar de brilpiet reikt hem al aan. “Ah, nou zie ik het, hier zit niet de 21-1, maar de O8 en de O9.” “Wel een mooie bril” geeft een voetballertje slim als commentaar. Deze jeugd heeft verder ook rap door dat een bekertje met pepernoten laten afvullen wel zo efficiënt is. Sint heeft begrepen dat er een keepersprobleem is. Dat er dus om de beurt gekiept moet worden. Dat dit niet zo’n gewild klusje is, maar dat dit toch steeds sportief opgelost wordt. Niet helemaal overtuigend knikken de voetballertjes maar braaf van ja.

Tot slot vraagt de Sint: “Wie wil er nog graag iets zeggen?” Prompt volgt een prangende vraag: “Mogen we nog wat pepernoten?” Aan al deze nooddruft wordt door de pieten ruimhartig tegemoet gekomen. Ook hier wordt het ballen-dartspel uitgedeeld met dezelfde geestdriftige gevolgen als bij de O7. Als de ouders de begeleiders Wendy, Arthur, Silvian, Mark en Leo bedanken stemmen allen hiermee in met een welgemeend applaus. Tevredenheid alom.

Luctor